Η Παγκόσμια Έκθεση Australia 2013, προγραμματισμένη να διεξαχθεί του χρόνου στη Μελβούρνη, ανακοίνωσε πριν λίγες ημέρες τα τέλη συμμετοχής για τους εκθέτες: 90 δολάρια Αυστραλίας (72 ευρώ) ανά πλαίσιο ή έκθεμα Φιλοτελικής Φιλολογίας και 150 δολάρια Αυστραλίας (121 ευρώ) ανά έκθεμα στην Τάξη Ενός Πλαισίου. Από τα επίπεδα των 30 ευρώ κατά μέσο όρο της περασμένης δεκαετίας, οι εκθέτες καλούνται να καταβάλουν εξωφρενικά υψηλά τέλη, τα οποία για τους περισσότερους είναι τουλάχιστον αποθαρρυντικά.
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, οι κλασικές εκδόσεις έπαψαν να μονοπωλούν το περιεχόμενο των εκθεμάτων στις μεγάλες διεθνείς εκθέσεις. Η συμμετοχή των εκθετών διευρύνθηκε και, με την υιοθέτηση της βαθμολογίας και της αντικειμενικής αξιολόγησης, δόθηκε η ευκαιρία να διακριθούν εκθέματα κάθε λογής και κάθε εποχής, σχεδόν αγνοώντας το “πόσο κοστίζουν”. Ήταν τότε που άρχισε να ανθεί μια πολυδιάστατη ερευνητική διάθεση εκ μέρους των δυνάμει εκθετών, η οποία προκάλεσε την εισροή στην αγορά πολυποίκιλου φιλοτελικού υλικού εκ μέρους των εμπόρων, που με τη σειρά της επανατροφοδοτούσε την έρευνα, που απαιτούσε όλο και περισσότερο υλικό κ.ο.κ.
Χρόνο με το χρόνο, ο εκθεσιακός φιλοτελισμός κατάφερε να αγκαλιάσει μικρά και μεγαλύτερα βαλάντια χωρίς καμία απολύτως διάκριση, ώσπου ξεφορτώθηκε οριστικά την παλαιά, ελιτίστικη ετικέτα του. Θα ήταν κρίμα αν την αποκτήσει ξανά με μια σειρά πολύ κακών αποφάσεων, όπως αυτή της έκθεσης της Αυστραλίας, που, από ό,τι φαίνεται, FIP, FEPA, λοιπές ηπειρωτικές, καθώς και εθνικές Ομοσπονδίες δεν έχουν την ικανότητα να προλάβουν ή το τσαγανό να ανατρέψουν.