Δεν έχει ακόμα στεγνώσει το μελάνι από την αναφορά μας στη Φιλοτελική Κίνηση του τελευταίου τεύχους της Φιλοτέλειας (τ. 746), σχετικά με την έκθεση πλαστών έργων τέχνης που πραγματοποιείται αυτή την εποχή στη Θεσσαλονίκη. Ο χώρος της τέχνης δεν απέχει από εκείνον του φιλοτελισμού και, εκτός από την εμπειρία και τις γνώσεις των πραγματογνωμόνων και εξειδικευμένων συλλεκτών, διέξοδος σε αμφισβητούμενα αντικείμενα έχει βρεθεί με την καταλυτική παρέμβαση της επιστήμης και της τεχνολογίας.
Η κατηγορία των πλαστών μπορεί να κρύβει μερικές από τις πιο συναρπαστικές ιστορίες, προσθέτοντας μια «κρυφή» γοητεία που δεν θα πρέπει να την προσπερνάμε. Αφορά ένα σημαντικό ερευνητικό κεφάλαιο του φιλοτελισμού που η προσέγγισή του θα πρέπει να γίνει με εντιμότητα και χωρίς προκαταλήψεις.
Σε αυτό το τεύχος, ένα φιλοτελικό ζήτημα για ένα αντικείμενο που παρουσιάστηκε από τον Π. Ιωαννίδη εδώ, στη Φιλοτέλεια, πριν από σχεδόν 40 χρόνια, διευθετήθηκε οριστικά με τη χρήση της επιστήμης. Όμως, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι ο πιο σημαντικός παράγοντας εξακολουθεί να είναι ο άνθρωπος και η θέληση, η τόλμη αλλά και η γενναιότητα για την αναζήτηση της αλήθειας.
Ας το δούμε ως εξέλιξη στο χώρο μας και ας παραδειγματιστούμε.