Κάποια πολύ ενδιαφέροντα κείμενα που είχαν την καλοσύνη να μας στείλουν οι συνεργάτες του περιοδικού παρέμεναν στις εφεδρείες. Είχε διαφανεί εδώ και καιρό η προοπτική να παρουσιαστούν όλα μαζί σε ένα επετειακό τεύχος Μαρτίου για την Εθνική Παλιγγενεσία. Να, λοιπόν, που ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και το μίνι-επετειακό τεύχος βρίσκεται σήμερα μπροστά μας.
Τα κείμενα φέρνουν στο νου μέρες γεμάτες μάχες και ανδραγαθήματα. Ήταν οι μέρες της ασύνταχτης κλεφτουριάς, ένας κόσμος αλλιώτικος, ηρωικός, σχεδόν παραμυθένιος. Ήταν οι μέρες που …το βουνό / χρυσή σκάλα / κλέφτες και κουρσάροι την κατεβαίνανε… θα έλεγε αργότερα ο Παλαμάς. Κι εμείς θα τ’ απαγγέλλαμε με υπερηφάνεια στις 25 Μαρτίου, φορώντας καμαρωτοί-καμαρωτοί τα κυριακάτικα. Μαζί κι οι ήρωες, εκεί στον τοίχο, στη σειρά, χρωματιστοί και δαφνοστεφανωμένοι.
Σήμερα, ανάμεσα σε άλλα, θα γυρίσουμε πίσω στα 1824 και θα ζωγραφίσουμε με δυο Αμερικανούς φιλέλληνες τις πρώτες ελληνικές σημαίες. Λίγες σελίδες πιο μετά, στα 1827, θα σχεδιάσουμε με τον Εγγλέζο αξιωματικό τα πολεμικά γύρω από τη Σφακτηρία. Κι ακόμη πιο κάτω, κουβεντιάζοντας με τον Κυβερνήτη για τις πρώτες του σκοτούρες, θα τον ακούσουμε να σιγοψιθυρίζει τα λόγια του Σολωμού …μοναχή το δρόμο επήρες / εξανάλθες μοναχή / δεν είν’ εύκολες οι θύρες / εάν η χρεία τες κουρταλή…