Σ’ αυτή μας τη συνάντηση, η στήλη θα σιωπήσει. Μετά το διπλό κακό του φετινού Σεπτέμβρη δεν είναι ώρα για φλυαρίες περί ανέμων και υδάτων. Θα ζητήσει κι από σας, τους τακτικούς της αναγνώστες, να κάνετε το ίδιο. Έστω και για λίγο. Να ξαναθυμηθούμε μαζί στιγμές με τον Νεοκλή και τον Μιχάλη και να ζεστάνουμε τις καρδιές μας πριν τους αποχαιρετίσουμε οριστικά.
Ας ενώσουμε λοιπόν τη σιωπή μας για όσο θα διαβάζουμε αυτές τις γραμμές, γνωρίζοντας ότι και κάποιοι άλλοι θα βρίσκονται εδώ, σε τούτη τη σελίδα, την ίδια λίγο πολύ στιγμή που παραλάβαμε το περιοδικό. Αυτή η δύναμη της σιωπής, ίσως αποκτήσει φωνή, κι ας είναι μία μόνο λέξη, ένα τελευταίο αντίο όλων μας σε δύο πολύ αγαπημένους και ξεχωριστούς φίλους.